Werken bij de Uitvoeringsorganisatie Herstel Toeslagen (UHT)

Dat deze ouders zelfs in heel schrijnende situaties nog steeds zo veel moed en kracht hebben om toch maar door te gaan. En tegen mij heel beleefd zijn en mij bijvoorbeeld bedanken dat ik naar ze luister. En eigenlijk geeft mij dat ook de kracht om deze mensen te blijven helpen. Ik ben Jeannette van Wetten, ik ben 65 jaar, ik heb fiscaal recht gestudeerd en ik ben klachtbehandelaar bij de herstelorganisatie. Ik ben nu in mijn werk als klachtbehandelaar heel erg bezig met te kijken wat er eventueel anders en beter kan. Het grootste gedeelte van de klachten die ik krijg gaat over de vraag: 'waarom duurt het zo lang?' of 'ik heb brieven gekregen waar ik het niet mee eens ben'. Bijvoorbeeld een afwijzing van een eerste toets. Het duurt zo lang omdat er ontzettend veel hersteldossiers zijn en de dossiers zelf blijken veel complexer te zijn. En dat duurt inderdaad heel erg lang maar het moet wel goed gedaan worden. Mijn interesse in het recht is om scheve situaties daadwerkelijk recht te trekken en recht te doen aan bijvoorbeeld onrecht wat mensen wordt aangedaan. Het is voor mij belangrijk maar het is voor de ouders ook belangrijk dat ik ze vertel wat ik wel kan en wat ik niet kan. Dus ik moet wel heel goed mijn grenzen aangeven, geen valse hoop wekken. En ik weet dat ik niet voor ze kan toveren, maar luisteren, meedenken en toch kijken of er ergens een oplossing is, en geruststellen ... Dat is denk ik wel het grootste goed dat ik als klachtbehandelaar bij de herstelorganisatie kan neerzetten. Ik kom heel schrijnende gevallen tegen en ik krijg daar soms zelf ook een brok van in mijn keel. Dat ik met een ouder aan de telefoon was, dat de bel ging, dat de kinderen gingen gillen en dat de ouder helemaal in paniek raakte, alleen maar omdat die bang was dat er weer een deurwaarder voor de deur stond. En dat is voor mij echt heel erg schrikken.

Ondanks het feit dat je bezig bent om te herstellen en je het recht zo goed mogelijk probeert te verdelen zijn er gewoon situaties waar dat niet kan. Ik ben David Sylbing, ik ben 37 jaar. Ik werk bij Herstel en ik hou me voornamelijk bezig met ouders helpen om hun schulden af te wikkelen. Het programma 'schulden' is gericht op een drietal varianten. Ik help vooral om ouders van hun private schulden af te helpen. Wie is David? Ik merk gewoon dat ik in mijn werk heel erg bezig ben geweest om andere mensen te helpen. Dat is mijn drijfveer. Privaatrechtelijke organisaties waar private schulden onder vallen; zorgverzekeraar, een bank, een tandartsrekening die je niet betaalt. En waarom betaal je die niet? Omdat daar op het eerste gezicht weinig impact van is. Stel dat je door de Belastingdienst aangeslagen werd voor €60.000 kinderopvangtoeslag, daar geld naartoe gegaan en geen geld over gehouden om te eten, dan ga je als goede ouder geld lenen, ergens, wat dan ook, om ervoor te zorgen dat je kinderen het goed hebben. En dan ontstaan er dus schulden, als je die niet terug betaald, en die schulden zitten bij private partijen. Als je vertrouwen echt weg is in de overheid dan heb je tijd nodig om dat terug te krijgen. Dat krijg je terug door te zien dat ze op de goede weg zijn, door te zien dat afspraken worden nagekomen. En dat iemand tegen je zegt dat het niet jouw schuld is. Ik denk dat dat wel een belangrijke is. Dus als je zou zeggen; wat zou jij tegen iemand zeggen die het vertrouwen kwijt is in de overheid? Dan zou ik zeggen; 'het is niet jouw schuld'. Je moet soms over hele lastige dilemma's besluiten. Elke keuze die je maakt, om ook te weten welke invloed dat dan heeft. Maar dat de oplossingen die we gekozen hebben altijd leiden tot de beste situatie voor de gedupeerde ouder, genomen voor alle ouders. Dat is soms lastig.

Ik ben Ivar de Haan. Ik ben 27 jaar en werk nu een jaar voor de Herstelorganisatie Toeslagen. En ik ben medewerker van het Serviceteam Gedupeerden. Dat betekent dat ik mensen aan de lijn, dus aan de telefoon help, met hun vraagstukken. Het Serviceteam dat is het eerste contact dat een ouder heeft met een persoon van het herstel. Mijn werkdag begin ik altijd met vroeg opstaan. Het eerste gesprek kan al het heftigste gesprek van de dag zijn bij wijze van spreken. Dus ik begin altijd met een goede kop koffie. Ik log in en neem altijd de tijd om dingen door te lezen die nieuw zijn. Wat ik voornamelijk aan de telefoon bespreek met mensen dat is heel veel. ‘Hoe staat het met mijn dossier’, ‘Is er al een uitslag?’, ‘Hoe staat mijn lichte toets ervoor?’ ‘Als ik geen lichte toets heb gekregen, waarom dan?’, ‘Wanneer krijg ik mijn geld uitbetaalt?’, ‘Wanneer worden mijn schulden kwijtgescholden?’. Dat zijn vragen die veel gesteld worden. Het is schrikbarend wat er gebeurt in soms een korte tijd, een paar jaar tijd. Hoe iemand die eigen huis had, die een goede baan had, zo snel af kan glijden en zo erg vermalen kan worden eigenlijk onder de schulden om het zo te zeggen. En daar ben ik wel van geschrokken. En daarbij heb ik ook wel geleerd dat eigenlijk iedereen bijna kan overkomen. Soms zegt iemand iets en dan komt het zo dichtbij en dan merk ik dat ik het verdriet van die mensen soms toch meeneem en toch voel en dat ik het dan echt wel zwaar mee heb. Maar soms zijn er dingen ja, dan lig je ’s avonds in bed en denk je: die ouder die ik nu gesproken heb ... ja, dat is wel echt ... ik hoop dat het goed gaat. Hoe ik ermee om ga is gewoon mijn opperste best doen en dan kan ik het ook laten. Want dan weet ik dat ik er in ieder geval alles aan heb gedaan om te helpen. Ik word best wel goed gesteund moet ik zeggen. Zowel uit mijn omgeving als mijn leidinggevende. En in mijn vrije tijd speel ik heel erg graag Dungeons & Dragons. Dat is iets waar ik heel erg veel plezier uit haal en heel erg van kan ontspannen. En wat daarbij komt kijken zijn de miniaturen van Dungeons & Dragons en het schilderen ook van de miniaturen van Dungeons & Dragons. Wanneer zijn mensen voldoende hersteld? Dat vind ik een hele goede vraag. Zoals mijn vader altijd zei, ‘vertrouwen komt te voet, en gaat te paard’. En ik denk juist dat empathie en gehoord zijn en het idee hebben van ‘nu snappen mensen wat er gebeurd is.’ Waar mensen die getroffen zijn door de affaire heel veel last van hebben is dat hun kinderen hun jeugd is ontnomen. Dat is wat ik vaak hoor van mensen, en 'dat mijn kinderen een toekomst hebben' , daar moeten we echt wat aan doen. Wat mij dan echt het meest sterk motiveert is als iemand zegt ‘Jij hebt mij het echt duidelijk kunnen maken’, en 'Jij hebt mij er echt geholpen dat ik nu weet waar ik aan toe ben en nu kan ik verder’. Dat zijn gewoon de gesprekken waar ik het voor doe. Dat kan een hele dag of hele week maken. Dus daar doe ik het voor.